zondag 4 januari 2015

Primo Levi Is dit een mens

Een boek dat geschreven MOEST worden. Er zijn veel boeken verschenen over de oorlog, over concentratiekampen. Iedereen weet dat het verschrikkelijk onmenselijk was. Maar hoe de mens ontdaan werd van alles wat menselijk was, dat heb ik pas ervaren tijdens het lezen van dit boek. en dan is ervaren natuurlijk een ongepast woord in deze context. 

De manier waarop Primo Levi het jaar beschrijft dat hij in Auschwitz doorbrengt is indrukwekkend. Helder, krachtig en op een open, haast nieuwsgierige toon. Wetend dat het niet te begrijpen is en toch beschouwend schrijven. Hij dringt door tot de kern van wezen en niet wezen, niet emotieloos maar met oog voor de kern van wat een mens tot mens maakt.

'Is dit een mens' is een goedgeschreven, intelligent, noodzakelijk boek.
Het is vreemd om dit een prachtig boek te noemen maar ik ben heel blij dat ik dit boek bijna 70 jaar nadat het is geschreven heb mogen lezen.

maandag 9 mei 2011

Vrede zij met u zuster



Chris de Stoop

Voor dit boek heeft Chris de Stoop, journalist, veel onderzoek gedaan. Hij sprak met vrienden, bekenden en familie van Muriel Degauque. Een Belgische vrouw die een zelfmoordaanslag pleegde in Irak in 2005. Hij put uit onderzoeksverslagen van de Belgische inlichtingendienst en baseert zijn verhaal op feiten hoewel hij de hoofdpersoon nooit ontmoette. Het boek geeft een beeld van het leven van een vrouw die opgroeit in Charleroi ten tijde van de sluiting van de mijnen. Haar afglijden in drugs en drank en haar bekering tot de Islam. Hoe ze rust vindt en serieus gaat studeren en daarin steeds strenger en radicaler wordt. Daarnaast vertelt Chris de Stoop het verhaal van de jonge immigranten in Brussel. Kansarm levend in een eigen wereld. Ze dromen van de jihad en sommigen vertrekken echt naar Syrië en Irak. Maar ook daar zijn ze in feite wereldvreemd.
Wat mij aansprak in dit boek was vooral het feit dat hier een soort toeval terroristen worden beschreven. Niet echt een georganiseerde cel, maar een situatie waar je in terecht kunt komen. De schrijver blijft objectief, maar niet afstandelijk. Je wordt meegezogen in het verhaal. Verbaasd en soms verbijsterd las ik over een wereld die zo dichtbij is en die ik helemaal niet kende.
Kijk ook naar het interview met de schrijver bij Pauw en Witteman
http://pauwenwitteman.vara.nl/Archief-detail.113.0.html?&tx_ttnews[cat]=33&tx_ttnews[tt_news]=1581&tx_ttnews[backPid]=111&cHash=334527263f

zaterdag 12 februari 2011

Het meisje van de slijterij

Petra de Boevere
Dit boek is het boek om te lezen als je een weblog hebt. Zeker als je je blog al een jaar heel zielig hebt verwaarloosd. De toverwoorden van Petra, zoals het meidje van de slijterij heet zijn ECHTHEID en PASSIE. Blog onder je eigen naam is haar stelling, zodat je transparant bent. Maar vooral die passie, dat is wat me trof in haar boek. Als je iets met haar en ziel doet, dan kun je daar ook met hart en ziel over praten/communiceren met anderen. Het doel van mijn blog was oorspronkelijk om mijn collega's te wijzen op boeken die op dat moment in de belangstelling stonden, kranten, tv, radio. Maar daar zit niet genoeg gevoel bij. Daarom wijzig ik de inhoud, vanaf nu gaat dit weblog over de boeken die mij geraakt hebben, positief of negatief. en dit boek is daarbij belangrijk voor mij.

Wil je er meer over lezen, kijk dan op de volgende links. Tenslotte is informatie geven over boeken mijn vak.



donderdag 22 april 2010

Ernest van der Kwast




Mama Tandoori


Een Nederlandse vader en een Indiase moeder. Ernest schreef een vermakelijke biografie over zijn moeder. Geen echte biografie, maar wel een verhaal gebaseerd op het leven van zijn moeder. in een Interview in de Esta vertelt hij over zijn moeder die hij als exentriek omschrijft. Bij de wereld draait door waren ze beide te gast. Zijn ouders wonen in Canada, maar zijn moeder spreekt naast Hindi en Engels ook uitstekend Nederlands. Ze was dominant en leefde met het adgio 'gratis is goed' maar uit alle recensies blijkt dat het boek behalve een beetje over the top, ook warm, kleurrijk en hilarisch is.




maandag 1 februari 2010

Yamine Allas


Een nagelaten verhaal

Een prachtige vrouw siert de voorkant van het Volkskrant Magazine. ik kom haar de afgelopen weken overal tegen. Bij Pauw en Witteman, in tijdschriften en nu kijkt ze me koel en afstandelijk, prachtig en bladvullend aan. Haar nieuwste boek, een nagelaten verhaal, gaat over Somalie, het land waar ze geboren is. Een land waar ze van houdt, maar waar ze lang niet aan heeft terug gedacht. 'Om te weten wie je bent moet je terug gaan naar je jeugd' zegt ze. Ik ga dit boek lezen om mee te gaan in haar zoektocht. Ik ben nieuwsgierig geworden naar Ysmine Allas en haar zoektocht.

vrijdag 1 januari 2010

Judith Visser

Oversteken
Twee mensen rijden naar huis na een verrassend etentje in een restaurant. Een spookrijder komt op hen af. Ze gillen, de lichten schijnen in hun ogen. Op het laatste moment kunnen ze elkaar ontwijken en komen met de schrik vrij. Die nacht slaat echter toch het noodlot toe. Matt sterft in zijn slaap en Tender wordt de volgende ochtend wakker en blijft ontredderd achter.
Het rouwproces van Tender wordt indringend beschreven. Haar apathie, verdriet en desinteresse in de wereld om haar heen zijn levensecht. Maar langzaam veranderd er iets in de sfeer van het boek. Aan één kant komt het leven weer een beetje binnen bij Tender. Aan de andere kant neemt het verhaal een bizarre wending met levensechte dromen, bovennatuurlijke krachten en vreemde toevalligheden. En het slot, lees vooral niet stiekum eerst het slot, dan doe je geen recht aan het boek.


maandag 23 november 2009

Franca Treur


Dorsvloer vol confetti

Het debuut van deze jonge zeeuwse schrijfster kom je op dit moment in alle kranten tegen. Afgelopen zaterdag in Trouw, vorige week in BN/De Stem. Veel lovende kritieken voor dit boek. Sommige recencenten trekken een paralel met Knielen op een bed violen. De overeenkomst is te zoeken in het feit dat beide een streng gelovige jeugd beschrijven. Het boek van Franca Treur is echter niet autobiografisch. Het beschrijft niet haar jeugd, niet precies het gezin waar ze opgroeide. Maar wel het milieu en de sfeer van haar kinderjaren.